Χειρουργικη του Παχέος Εντέρου

Το παχύ έντερο είναι το κατώτερο τμήμα του γαστρεντερικού σωλήνα. Ξεκινάει από το τελικό τμήμα του λεπτού εντέρου (ειλεό) και καταλήγει στον πρωκτό. Η κύρια λειτουργία του είναι η απορρόφηση νερού κατά την οποία τα υπολείμματα της πέψης μετατρέπονται σε κόπρανα. Το παχύ έντερο δεν είναι απολύτως απαραίτητο για την ζωή. Η αφαίρεση ενός τμήματος του, είναι απόλυτα συμβατό με την ζωή, ενώ ακόμα και σε περιπτώσεις ολικής αφαίρεσης του, ο ανθρώπινος οργανισμός προσαρμόζεται και η αφυδάτωση καταπολεμάται.

Σαν χειρουργοί καλούμαστε να αφαιρέσουμε μέρος ή και όλο το παχύ έντερο για μια σειρά παθήσεων του εντέρου όπως

1. Καρκίνος του παχέος εντέρου
2. Δυσπλασία ή μεγάλος πολύποδας που δεν μπορεί να αφαιρεθεί με κολονοσκόπηση.
3. Εκκολπωματίτιδα του παχέος εντέρου
4. Προκαρκινόδεις καταστάσεις όπως η οικογενής πολυποδίαση
5. Πρόπτωση ορθού
6. Ελκώδης Κολίτιδα
7. Απόφραξη σημείου του εντέρου από νόσο Crohn’s
8. Ισχαιμία /γάγγραινα μέρους του εντέρου
9. Διάτρηση παχέος εντέρου

Εκκολπώματα σιγμοειδούς παχέος εντέρου

ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΟΥ ΠΑΧΕΩΣ ΕΝΤΕΡΟΥ

Τι είναι ο καρκίνος παχέος εντέρου;

Πρόκειται για  κακοήθη όγκο που αναπτύσσεται στο παχύ έντερο. Ο πιο συχνός τύπος είναι το αδενοκαρκίνωμα.

Που μπορεί να οφείλεται ο καρκίνος παχέος εντέρου;

Γενετικοί και διαιτητικοί παράγοντες μπορεί να συμβάλουν στην εμφάνισή του.
Γενετικοί παράγοντες αναφερόμαστε σε άτομα που έχουν προσωπικό ιστορικό πολυπόδων ή καρκίνου παχέος εντέρου, σε άτομα με μακροχρόνια ελκώδη κολίτιδαή νόσο του Crohn και σε άτομα με οικογενειακό ιστορικό καρκίνου παχέος εντέρου.

Διαιτητικοί παράγοντες που θεωρείται ότι συμβάλουν στην ανάπτυξη αυτού του καρκίνου είναι οι εξής:

1. Η υπερβολική κατανάλωση κόκκινου κρέατος(περισσότερες από 3-4 φορές την εβδομάδα) και ζωικού λίπους.
2. Το κάπνισμα
3. Η παχυσαρκία και η έλλειψη σωματικής άσκησης.
4. To αλκοόλ

Ποια είναι τα συμπτώματα της νόσου;

Τα συμπτώματα που προκαλεί ο καρκίνος του παχέος εντέρου, σχετίζονται με την θέση του όγκου στο έντερο, το μέγεθός του και το βαθμό της αλλοίωσης που έχει προκαλέσει.
Αυτά μπορεί να είναι απόφραξη του εντέρου κυρίως στην αριστερή πλευρά του όπου ο αυλός του είναι και πιο στενός. Έτσι προκαλείται εμφάνιση επίμονης δυσκοιλιότητας ή αλλαγή στις συνήθειες του εντέρου, δηλαδή κάποιος που ήταν τακτικός στις κενώσεις του γίνεται δυσκοίλιος, ή κάποιος δυσκοίλιος εμφανίζει μεγάλη συχνότητα μικρών κενώσεων.

Άλλα συμπτώματα μπορεί να είναι οι εντερικοί κολικοί, κόκκινο ανοικτό αίμα στις κενώσεις, απώλεια βάρους χωρίς καθαρή αιτία, αίσθημα ότι το έντερο δεν αδειάζει τελείως μετά την κένωση, αδικαιολόγητη αναιμία κ.α.

Πως γίνεται η διάγνωση;

Οι εξετάσεις που πραγματοποιούνται για να διαγνωστεί ο καρκίνος παχέος εντέρου είναι:

1. Κολονοσκόπηση και σιγμοειδοσκόπηση, οι οποίες γίνονται από γαστρεντερολόγο. Παρακάτω βλέπετε αφαίρεση πολύποδα κατά την διάρκεια κολονοσκόπησης
2. Δοκιμασία ανίχνευσης αιμοσφαιρίνης στα κόπρανα, η οποία γίνεται εύκολα στο σπίτι (μικρή ποσότητα κοπράνων τοποθετούνται πάνω σε μια ειδική ταινία και γίνεται η ανίχνευση-ωστόσο χρειάζονται ειδικές οδηγίες πριν τη δοκιμασία, από τον θεράποντα ιατρό).
3. Αξονική άνω και κάτω κοιλίας με σκιαγραφικό από το στόμα και ενδοφλέβιο. Αυτή η εξέταση είναι απαραίτητη για την σταδιοποίηση της νόσου.
4. Εάν η νόσος αφορά το ορθό ή τον πρωκτό σε αυτήν την περίπτωση σημαντικές εξετάσεις είναι η Μαγνητική τομογραφία και ο ενδοσκοπικός υπέρηχος.

Πως αντιμετωπίζεται ο καρκίνος παχέος εντέρου;

Η θεραπεία του καρκίνου του παχέος εντέρου είναι η χειρουργική αφαίρεση του όγκου (κολεκτομή) και των λεμφαδένων της περιοχής.
Συγκεκριμένα, αφαιρείται το κομμάτι του εντέρου με τον όγκο και στη συνέχεια γίνεται συρραφή (αναστόμωση), ώστε να επανέλθει η συνέχεια στον γαστρεντερικό σωλήνα.

Τα χειρουργεία αυτά στην συντριπτική τους πλειοψηφία τα εκτελούμε Λαπαροσκοπικά ή Ρομποτικά προσφέροντας στον ασθενή τα μέγιστα ποσοστά ίασης και ταυτόχρονα απολαμβάνοντας όλα τα πλεονεκτήματα της ελάχιστα επεμβατικής χειρουργικής. Ο ασθενής πλέον έχει ελάχιστο πόνο μετεγχειρητικά,  επιστρέφει στις καθημερινές του δραστηριότητες και στην δουλειά του πολύ πιο γρήγορα και έχει και πολύ μικρότερες τομές και πολύ λιγότερο ποσοστό επιπλοκών των τραυμάτων του όπως μόλυνση τραυμάτων, μετεγχειρητικές κήλες κτλ.

Είναι εμφανές στην διεθνή βιβλιογραφία πως με την λαπαροσκοπική και κατά συνέπεια και με την Ρομποτική κολεκτομή η αφαίρεση του όγκου και των λεμφαδένων της περιοχής είναι απόλυτα ασφαλής και επαρκής.

Η συμπληρωματική θεραπεία για τον καρκίνο του παχέος εντέρου είναι η ακτινοθεραπεία και χημειοθεραπεία, προ και μετεγχειρητικά ή μόνο  μετεγχειρητικά, οι οποίες όμως εφαρμόζονται κατά περίπτωση και όχι για όλους τους ασθενείς. Εξαρτάται από την θέση του όγκου, τα αποτελέσματα της βιοψίας και από το στάδιο της νόσου όταν γίνει η διάγνωση.

Ποια είναι η μετεγχειρητική παρακολούθηση;

Μετά την επέμβαση, ο ασθενής πρέπει να υποβάλλεται σε περιοδικό έλεγχο.
Φυσική εξέταση του ασθενούς από τον ιατρό, μέτρηση των ηπατικών ενζύμων στο αίμα, αξονική τομογραφία κοιλίας και θώρακος, κολονοσκόπηση και μέτρηση ορισμένων καρκινικών δεικτών στο αίμα όπως το CEA και το CA19-9.

Πως μπορεί ο καρκίνος του παχέος εντέρου να προληφθεί ή να διαγνωσθεί έγκαιρα ;

Για την πρόληψη του καρκίνου παχέος εντέρου:

1. Καταναλώστε φρούτα, λαχανικά και ασβέστιο. δρουν προστατευτικά.
2. Αποφύγετε το κάπνισμα και την καθιστική ζωή και ασκηθείτε τακτικά, π.χ. μισή ώρα περπάτημα την ημέρα.
3. Σημαντική είναι η αφαίρεση των πολυπόδων του παχέος εντέρου.
4. Άτομα από 50 ετών και άνω πρέπει να επισκέπτονται γαστρεντερολόγο και να υποβάλλονται σε κολονοσκόπηση. Το έτος αυτό τείνει να αναθεωρηθεί προς τα κάτω, λόγω της μεγάλης συχνότητας κρουσμάτων καρκίνου του παχέος εντέρου που βλέπουμε τελευταία σε όλο και νεαρότερες ηλικίες.
5. Εάν η 1η κολονοσκόπηση είναι ‘καθαρή’ πρέπει να επαναλαμβάνεται κάθε  5 χρόνια)
6. Άτομα με ιστορικό στην οικογένεια ή άλλους παράγοντες κινδύνου πρέπει να υποβάλλονται σε κολονοσκόπηση από τα 35-40 έτη της ηλικίας τους.

Είναι πολύ σημαντική η έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου του παχέος εντέρου. Η έγκαιρη διάγνωση και σωστή αντιμετώπιση οδηγεί σε πλήρη ίαση στο 90% των περιπτώσεων. Για αυτό και η προληπτική κολονοσκόπηση κατά τις κατευθυντήριες οδηγίες που αναφέραμε είναι μεγάλης σημασίας.